Ik wil vandaag naar Sandoy, de binnenroute is niet bezeild. Dan maar buitenom. Als ik bij open zee kom staat er zo’n lekkere deining en een heerlijk windje dat ik voor de lol even ruim zee in steek. Het vinden van een aanlegplaatsje lijkt eerst lastig. In het midden is het véél te diep om te ankeren. En bij de steigertjes lijkt het te ondiep. Lijkt, want het valt best mee. Met de rug in de wind het hekanker uit. Op de steiger pakt iemand mijn lijn aan. Aanleggen alsof ik het heel mijn leven al doe. Dat is natuurlijk heel belangrijk: als het goed lukt moet je heel stoïcijns kijken alsof dat heel normaal is!
