18 Juli vaar ik naar Helgoya. Olavsundet is met deze wind niet in te varen. Dus om het eiland heen en naar een steiger bij het beschutte Tyskerbrygge. Hekankeren tussen de boten in gaat super. Ik maak een mooie wandeling. als ik de volgende dag weg wil maak ik een domme fout! Om vrij te blijven van de buurman haal ik de lijn van het hekanker naar bakboord. Maar als ik achteruit draai is dat de buitenkant en kruist de lij de achtersteven. Met een zwaai draai ik achteruit. Net als ik het in de gaten heb is het al fout: de lijn zit in de schroef. VERDOMME. Gelukkig ligt het beschut en ik ga aan het porrelen. Een paar kanovaarders helpen me. Ze varen het reserveanker uit maar dat houdt niet als gevolg van plantengroei op de bodem. Uiteindelijk ga ik toch maar met een mes overboord. In vijf duiken kan ik de lijn lossnijden van de schroefas. Alles weer opgeruimd en vriendelijk gegroet naar de buren die alles vanaf de wal bekeken. Ze boden wel hulp aan overigens hoor. Als ik wegvaar roep ik hen lachend toe dat dit het eind was van de ochtendshow! Ik mag dan misschien een kluns zijn, een mopperkont ben ik niet 😉
