Aanhoudende noordenwind hield me niet tegen. Aan (niet hoog) de wind zeilde ik over de bakboordboeg relaxed naar Engeland. Dat bracht me in twee etmalen naar Sunderland. Daar kon ik natuurlijk gelijk even heerlijke Sultana Scones inkopen!
Na een rustdag weer aan de wind en maar zien waar ik uit kwam. Dat viel niet tegen. Ik kon in één slag naar Noorwegen en kwam na drie etmalen, bij Egersund uit. NB: op dit deel van de Noordzee is weinig stroom. Opkruisen is dus efficiënt. Het was voor het eerst dat ik zo lang aaneengesloten op zee was. Los van een dipje van een paar uur, beviel het me prima. Ik koos voor een route langs de Engelse kust omdat ik, zeker solo-zeilend, de Duitse Bocht veel te druk vind.
Ik vaar het grootste deel van de reis solo omdat Joke niet zo lang van huis wil. Ik heb het wel leren waarderen. Je bent intenser met je reis en omgeving bezig. Aan de wal pas je jezelf continu aan bij je omgeving. Zo ben je op het werk en thuis steeds net weer iets anders. Alleen in de natuur vallen die kaders weg. Je komt helemaal bij wie je zelf echt bent. Heerlijk. Maar ik ben geen kluizenaar. Dus is het contact met anderen onderweg, en zeker het weerzien met je gezin ook wel weer fijn. En tja, de vreugde van het weerzien kun je alleen beleven door eerst afscheid te nemen…
Op lange reizen is slapen belangrijk. Ik doe het prima op hazenslaapjes van 15 of 20 minuten. Zelfs na drie etmalen had ik geen slaapgebrek.
Buiten telefoonbereik heb ik een Garmin Inreach sattelietontvangertje. Op gezette tijden heb ik daarmee contact met de thuiskapitein. Ik kan er ook redelijke weerberichten mee ontvangen.
Met rustig weer kon ik bij Egersund naar binnen. Er zijn weinig of geen verkenningsboeien. Bij slecht zicht of aanlandige wind is Mandal een betere optie. Op de afbeelding hiernaast zie je goed dat er daar geen eilandjes en rotsen in de route liggen.
Met zo veel rotsen hoeven de Noren geen boeien in zee te leggen. Ze bouwen lichten gewoon op eilandjes en rotsen. Bijgevolg ontstond een ruime variatie van merktekens. Helaas is van afstand niet altijd duidelijk wat Sb of Bb zijde van het vaarwater is. Het type nr 36 foto hiernaast, wijst altijd naar de binnenzijde van het vaarwater .
Zelf zou ik gewoon eens een paar potten groene en rode verf inzetten. Maar ja, ’s lands wijs ’s lands eer. En als alles hetzelfde was als thuis hoefde je niet weg te gaan…
Steenbakens (hierboven) hebben een ‘handje’ wat naar binnen wijst.
Langs de kust heb je prima internetbereik. Op de site hiernaast vind je actuele info over de talrijke aanlegplekken. Naturhavn’s zijn meer in de outback. Gjestehavn zijn marina’s in heel wisselende omvang en servicelevel.
En over Scandinavisch aanleggen? Gewoon proberen met de tips hieronder. Het is makkelijker dan het lijkt en het went snel.
En je hebt niet persé een dure ankerola nodig.
Solo aanleggen moet je even een paar keer oefenen voor het lukt. Je kunt het hekanker klaarhangen aan de spiegel en de lijn om de schootlier. Zo kun je met één beweging, van uit de kuip je anker droppen. Twee scheepslengtes is voldoende. Het houdt praktisch altijd. Dan kun je voor aanleggen. Eenmaal vast haal je het schip achteruit aan het hekanker. Ligt er al een lijn van de rots naar beneden dan is dat een hekankerlijn die je mag gebruiken. Dat voorkomt een warboel maar is solo bijna niet te doen.
Soms liggen er hekboeien. Ik pak die uit de kuip met een eenvoudige mooringhaak.
Let op als je achteruit uit de rij vaart. Hekankerlijn strak aan de binnenbocht houden. Als de lijn je spiegel kruist komt hij gegarandeerd in je schroef. Zo moest ik tot mijn schande ondervinden. Ook hierbij is het verdraaid handig om de lijn om je schootlier te hebben!
Allemansretten: goed om te weten. Om deze reden vind je ook nergens bordjes ‘verboden aan te leggen’. Maar let op dat het niet de bedoeling is om een ligplaats te nemen aan een steiger die overduidelijk privé is.
Vissen (onder) is eenvoudig. Een vislijn met paravaan is overal te koop. Langzaam uitvieren. De paravaan houdt de blinker onder tot een vis bijt. Dan komt de paravaan boven en kun je binnen halen. Eet smakelijk. Met een hengel, voor anker of bij windstilte, kun je met een zgnd ‘Pilker”over de bodem bewegen. Steeds op en neer halen en bingo! Ik vang overigens nooit meer dan ik op eet. Ik doe het om de verse vis en het vrijbuitersgevoel.
